Wilki i ich ofiary na krzyżujących się szlakach

Wedle dość powszechnej – zwłaszcza wśród myśliwych – opinii, osiedlenie się wilków wiąże się ze spadkiem liczby ssaków kopytnych. W skrajnej wersji tego poglądu, wilki mogą doprowadzić do całkowitego wyginięcia swoich ofiar. Przeczy temu zarówno wiedza zgromadzona przez biologów na temat zależności między drapieżnikami i ich ofiarami, jak i codziennie obserwacje.

Gromadzone przez nas nagrania wideo z foto-pułapek ustawionych przy ścieżkach zwierzyny przecinających wilcze rewiry wskazują na wykorzystywanie tych samych szlaków przez różne gatunki zwierząt, zarówno drapieżników (kuna, lis, jenot, wilk) jak również ich potencjalnych ofiar (saren, jeleni, dzików, łosi oraz innych zwierząt). Ścieżki wykorzystywane są przez zwierzęta w ciągu całej doby, zarówno przez osobniki dorosłe jak i młodociane (cielęta, warchlaki i pisklęta żurawi).

Duża liczba nagranych zwierząt wskazuje na wysoką zasobność pokarmową środowiska, a ich relatywnie wysoka częstotliwość w relacji do nagrań wilków potwierdza, że proporcje liczby drapieżników i ich ofiar nie są zaburzone. Na załączonej kompilacji materiału wideo z foto-pułapek z lasów świętokrzyskich zarejestrowaliśmy następujące gatunki zwierząt: kuna, lis, jenot, wilk, sarna, jeleń, łoś, dzik, żuraw.

Tomasz Bracik i Jacek Major