Menu vlka Gagata w Czechach
Menu vlka Gagata w Czechach
Dwa miesiące temu Gagat dotarł do Gór Zdziarskich w środkowych Czechach i najwyraźniej postanowił zatrzymać się w nich na dłużej.
Nasi Czescy koledzy z Hnutí DUHA Šelmy, zajmującej się monitoringiem wilków, już kilkukrotnie sprawdzali lokalizacje Gagata. Pokrywa śnieżna umożliwiła też tropienie naszego, polsko-czeskiego wilka, a w zasadzie vlka.
Okazało się, że Gagat jest ciągle sam. Pomimo tego skutecznie poluje na sarny. Tropiciele z Hnutí DUHA znaleźli szczątki 6 saren, które jadł i zapewne upolował Gagat. W Puszczy Świętokrzyskiej Gagat także najczęściej polował na sarny.
Podziękowania dla Hnutí DUHA Šelmy i Miroslav Kutal, Milan Štaubert, Barbora Gajdárová, Michal Daněk, Petr Mückstein, Jan Kuchynka, Václav Hlaváč.
*Gagat to młody wilk w trakcie dyspersji (migracji) poszukujący dla siebie żony oraz miejsca na założenie domu. Nosi umożliwiającą nam śledzenie jego kroków obrożę GPS.
—
Obroża Gagata ufundowana została z inicjatywy Nadleśnictwa Suchedniów i Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu przez nadleśnictwa: Barycz, Daleszyce, Kielce, Skarżysko, Starachowice, Stąporków oraz Suchedniów.
Zdjęcie: Petr Mückstein
Autor: Roman Gula
O wilkach w Mirczu
O wilkach w Mirczu
W trakcie pierwszego spotkania, na które zostały zaproszone lokalne szkoły, staraliśmy się przybliżyć uczniom wilczy świat i odpowiedzieć na wszelkie interesujące ich pytania. Nie obyło się bez pokazu wycia i innych technik używanych przez nas podczas monitoringu wilków.
Na drugie spotkanie, na które przybyli także zaproszeni przez nas pracownicy Nadleśnictwa Mircze, skupiliśmy się nieco bardziej na kwestiach związanych z naszymi badaniami i historią Geralta, noszącego naszą obrożę GPS wilka, który wkrótce po przybyciu w pobliskie lasy zaginął. Mamy nadzieję, że dzięki wsparciu okolicznych mieszkańców i leśników uda nam się rozwikłać zagadkę jego zniknięcia!
Dziękujemy Gminnemu Ośrodkowi Kultury w Mirczu za organizację spotkań i udostępnienie sali.
Wilk polsko-czeski. Współpraca z Hnutí DUHA Šelmy
Wilk polsko-czeski. Współpraca z Hnutí DUHA Šelmy
Współpraca z czeską organizacją zajmującą się ochroną dużych drapieżników.
Pod koniec 2022 roku nasz świętokrzyski wilk Gagat przeniósł się do Czech. Wyruszył w daleką podróż w poszukiwaniu partnerki i miejsca, w którym mógłby założyć dom.
Niemal od początku jego pobytu u naszych zachodnich sąsiadów współpracujemy z czeską organizacją Hnutí DUHA Šelmy, która skupia się na działaniach ochronnych dużych drapieżników. Od 1995 roku, kiedy wilki zaczęły powracać w czeskie Karpaty, Hnutí DUHA prowadzi monitoring tych zwierząt i projekt przeciwdziałania kłusownictwu poprzez tzw. Wilcze patrole. Co roku kolejne grupy wolontariuszy zostają przeszkolone do patrolowania lasów, zbierania informacji o obecności drapieżników, instalowania foto-pułapek czy pobierania próbek do badań laboratoryjnych. Patrole zniechęcają kłusowników i jednocześnie umożliwiają zebranie dużej ilości danych na temat żyjącej tam populacji wilków, rysi, niedźwiedzi i żbików.
Od kiedy Gagat dołączył do grona czeskich wilków, także jego kroki są pod obserwacją wolontariuszy Hnutí DUHA. Ci sprawdzają lokalizacje przesłane przez obrożę Gagata i notują odkryte w nich znaleziska, w postaci np. ofiar. A kiedy spadnie dość gruba warstwa śniegu, podążają tropem Gagata, by dowiedzieć się, co wilk porabiał i czy przypadkiem nie znalazł już sobie narzeczonej. Dzięki naszym czeskim przyjaciołom poznaliśmy wiele detali z życia Gagata i na bieżąco wiemy, jak sobie radzi daleko od domu. Dziękujemy!
Zdjęcie: Petr Mückstein
Autor: Joanna Toczydłowska
Spotkanie o wilkach w CKI Michniów
Spotkanie o wilkach w CKI Michniów
24 lutego odwiedziliśmy Centrum Kształceniowo – Integracyjne w Michniowie.
Spotkanie poprowadził dr hab. Roman Gula, kierownik naszego projektu monitoringu i chrony wilków. Frekwencja dopisała i zjawiło się około 30 słuchaczy, wypełniając niewielką salę CKI aż po brzegi.
Spotkanie rozpoczęło się od przedstawienia wilczych rodzin żyjących w tym rejonie województwa świętokrzyskiego, a w szczególności watahy z centrum Puszczy Świętokrzyskiej, którą intensywniej monitorujemy dzięki obrożom telemetrycznym. Nie zabrakło ciekawostek z wilczego życia ani informacji o metodach badania tych drapieżników.
Druga część spotkania skupiona była wokół bezpieczeństwa ludzi i wilków. Padły odpowiedzi na pytania, jak się zachować w przypadku spotkania wilka, jak chronić swoje gospodarstwo oraz zwierzęta, i generalnie jak żyć w zgodzie z wilkiem “za płotem”.
Dziękujemy za zaproszenie oraz sprawną organizacją spotkania.
Zdjęcia: Mateusz Bolechowski
Potrącony wilk koło Świętokrzyskiego Parku Narodowego
Potrącony wilk koło Świętokrzyskiego Parku Narodowego
21 lutego pracownicy Świętokrzyskiego Parku Narodowego poinformowali nas o znalezieniu na drodze 752 między Podgórzem a Świętą Katarzyną wilka potrąconego przez samochód.
O zdarzeniu szybko zawiadomiliśmy współpracującego z nami weterynarza Marcina Mandziaka, który natychmiast udał się na miejsce.
Po uśpieniu ciągle przytomnego wilka, Marcin przewiózł wilka do gabinetu Augustyna Blicharza w Starachowicach na badania. Okazało się, że wilk, dwuletni samiec, doznał rozległych obrażeń organów wewnętrznych, miał złamaną łapę i kręgosłup lędźwiowy. Po konsultacjach zdecydowano, że zwierzę należy poddać eutanazji.
Wilki są obserwowane regularnie we wschodniej części ŚPN. Między innymi jeden z naszych zaobrożowanych wilków – Geralt – przebywał tam przez kilka tygodni. Niestety, droga 752, która przedziela Park na dwie części, jest dość ruchliwa i na jej odcinku przebiegającym przez las często dochodzi do kolizji ze zwierzętami.
Potrzebne przejście dla zwierząt?
Wydaje się, że w przyszłości na odcinku między Przewozem a Świętą Katarzyną, przebiegającym przez ŚPN, powinno zostać wybudowane przejście dla zwierząt. Nie tylko pozwoliłoby to uniknąć kolizji ze zwierzętami, ale zapewniło ciągłość biologiczną populacji dużych ssaków zamieszkujących wschodnią (Łysogóry) i zachodnią (Pasmo Klonowskie) część ŚPN.
Dziękujemy Gabinetowi Weterynaryjnemu Emwet Marcin Mandziak oraz Przychodni Weterynaryjnej Augustyn Blicharz Cztery Łapy za szybką, wspólną interwencję i ograniczenie cierpienia wilka.
Zdjęcia: Świętokrzyski Park Narodowy
Autor tekstu: Roman Gula
Przekaż 1,5% dla wilków!
Przekaż 1,5% dla wilków!
Nie zapomnij o nas wypełniając PITa – przekaż 1,5% ze swojego podatku na ochronę wilków i środowiska naturalnego. Dzięki Tobie zdziałamy więcej!
Przekaż swoje 1,5% na wilki. Dzięki Twojemu wsparciu będziemy mogli lepiej chronić wilki i ich dom – las.
Nasz KRS: 0000399896
Dzięki Tobie:
– Włączymy do naszego programu monitoringu kolejne wilki
– Obejmiemy monitoringiem nowe obszary lasów i będziemy je lepiej chronić przed kłusownikami
– Zrealizujemy kolejne ważne dla przyrody projekty badawcze
– Poprowadzimy więcej spotkań edukacyjnych o wilkach i ochronie środowiska.
Pomóż nam lepiej chronić polską przyrodę!
—
Możesz nam pomóc także poprzez:
– Kupienie wilkowi obroży (i wybranie imienia dla wilka!): https://zrzutka.pl/h24tf2
– Kupienie foto-pułapki (w podzięce wysyłamy pierwszy nakręcony przez nią filmik): https://zrzutka.pl/pb4gpm
– Robienie zakupów przez https://fanimani.pl/save/ (2,5% wartości Twoich zakupów trafi do nas!)
– Przekazanie darowizny na wybrany cel: https://fundacja-save.pl/pl/darowizna/darowizna-jednorazowa/
– Przekazanie niezbędnych nam w codziennej pracy materiałów, np. ubrań terenowych, sprzętów elektronicznych itp.
FUNDACJA SAVE:
Działamy od 2011 roku. Skupiamy się na ochronie wilków i minimalizowaniu konfliktów na linii ludzie-zwierzęta. Nasze działania obejmują projekty badawcze realizowane wspólnie w Polską Akademią Nauk oraz edukację ekologiczną dzieci i dorosłych.
*Na zdjęciu pozuje Gagat, jeden z wilków, które monitorujemy.
Wilki z rodziny Bartka - Czerwony Most
Wilki z rodziny Bartka - Czerwony Most
Wilki z rodziny Bartka – czy wokół nich powstanie rezerwat?
Na filmie możecie zobaczyć wilki z rodziny monitorowanego przez nas wilka Bartka. To właśnie je oraz cenny przyrodniczo teren wokół nich chcemy chronić w ramach proponowanego nowego rezerwatu Czerwony Most w Nadleśnictwie Przysucha.
A już wkrótce wilcza rodzina może się powiększyć, gdyż na śniegu, na trasie przejścia 2-3 wilków, zaobserwowane zostały liczne ślady cieczki!
Nagrania publikujemy dzięki uprzejmości Stowarzyszenie Przyrodników Ostoja – dziękujemy za udostępnione materiały i przekazane informacje.
O wilkach na "Wolf expedition" w Bieszczadach
O wilkach na "Wolf expedition" w Bieszczadach
Spotkanie dla studentów w Bieszczadach
13 lutego odwiedziliśmy Bieszczady, aby opowiedzieć uczestnikom organizowanego przez SGGW i Lasy Państwowe “Wolf expedition” o wilkach i metodach ich monitoringu.
Wykład pt. “Co student powinien wiedzieć o wilkach” został poprowadzony przez kierownika naszego wilczego projektu, dr hab. Romana Gulę. Uczestnicy, którymi byli głównie studenci Wydziału Leśnego SGGW, mieli okazję posłuchać o ekologii wilków i poznać metody używane w badaniach nad nimi.
Dziękujemy za zaproszenie!
Gdzie jest Geralt?
Gdzie jest Geralt?
Niestety nie mamy dobrych wieści. Geralt zaginął, jego obroża GPS przestała przesyłać dane.
Obawiamy się, że nasilona w ostatnim czasie nagonka na wilki i publikowane w mediach pełne zakłamań artykuły na ich temat mogły zacząć zbierać swoje żniwo.
Ostatnie dane przesłane przez Geralta pochodziły z Nadleśnictwa Mircze położonego niedaleko wschodniej granicy Polski. Kilka dni temu dostaliśmy z tego terenu nagranie przedstawiające wilka, na którym być może znajduje się obroża. Czy to Geralt?
Dziś zaczynamy w tym rejonie poszukiwania, m.in. przy pomocy anteny telemetrycznej. Trzymajcie kciuki, aby Geralt odnalazł się cały i zdrowy!
Jeśli ktoś posiada jakiekolwiek informacje o wilku widzianym w okolicach Tomaszowa Lubelskiego – Zamościa – Mircza – Hrebenne, szczególnie jeśli nosił obrożę, albo wie, co się stało z Geraltem – prosimy o kontakt.
Autor: Joanna
Trip - trzynożny wilk
Trip - trzynożny wilk
Dalsze losy wilka o trzech łapach – jak sobie radzi?
Jakiś czas temu pisaliśmy o wilku bez lewej, tylnej łapy, zarejestrowanym w Lasach Niekłańskich, na pograniczu nadleśnictw Przysucha i Stąporków. Udało nam się sfilmować go ponownie przy pomocy foto-pułapki.
Wygląda na to, że Trip ma się całkiem dobrze! W świetle dziennym wyraźnie widać, że udało mu się wyhodować piękne, zimowe futro. Nie wygląda na wychudzonego, a porusza się na tyle sprawnie, iż na pierwszy rzut oka trudno dostrzec, że brakuje mu stopy.
Trip należy do rodziny Bartka, wilka, który założył tę rodzinę 2,5 roku temu. Stopę stracił prawdopodobnie w wyniku postrzału lub wpadnięcia we wnyki lub potrzask kłusowniczy. Miejmy nadzieję, że w przyszłości Trip i jego rodzina będą mieli więcej szczęścia i nie ucierpią już wskutek działań kłusowników.
Autor: Roman Gula